SPARKS Nicholas - "Jesienna miłość"

źródło: Albatros

Nicholas Sparks

Jesienna miłość

(A walk to remember)

tł. Andrzej Szulc

Albatros 2013

s. 224

978-83-7885-782-2

Cena: 28,00 zł

Wyzwania:

+ Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+ 1,5 cm)

+ 52 książki

Ocena: 6/10

~*~

Jest rok 1958. Beztroski siedemnastolatek, Landon Carter, rozpoczyna naukę w ostatniej klasie szkoły średniej. Jego ojciec kongresman pragnie, by syn zrobił karierę - tymczasem Landon, podobnie, jak reszta klasy, nie zaczął jeszcze zastanawiać się, co zrobić z dorosłym życiem. Jedynie Jamie Sullivan, cicha, spokojna dziewczyna opiekująca się owdowiałym ojcem, pastorem, jest inna. Nie rozstaje się z Biblią, nie chodzi na prywatki, a dzień bez dobrego uczynku uważa za stracony. Czy możliwe jest, aby losy tych dwojga tak różnych młodych ludzi mogły połączyć się na zawsze?

~*~

Chyba nie ma osoby, która nie słyszałaby o Nicholasie Sparksie, a jeśli nie o nim to z pewnością o takich filmach jak „Pamiętnik”, „Ostatnia piosenka” czy też „Szkoła uczuć”. Są to ekranizacje jego książek, nie wszystkie, lecz na razie te udało mi się obejrzeć i w nich zakochać. Swoją przygodę z (poniekąd) jego twórczością zaczęłam nieświadomie od filmów, lecz nigdy nie wykluczałam, że w przyszłości nie sięgnę po ich wersję papierową. Mój wybór padł ostatecznie na Jesienną miłość, czyli filmową „Szkolę uczuć”.

Zazwyczaj staram się (jeśli powstał film na podstawie jakiejś książki) zaczynać od lektury, lecz wiadomo jak przewrotne potrafi być życie. Jak wspomniałam wcześniej w przypadku tej historii na pierwszy ogień poszła (nieświadomie) ekranizacja, którą obejrzałam bardzo dawno temu. Z kolei za czytanie wersji papierowej zabrałam się ładnych kilka lat później. Po prostu nie ciągnęło mnie mocno do tej książki (w końcu znałam fabułę). Dopiero niedawno postanowiłam dać szansę Jesiennej miłości. Czy wzruszyła mnie ona tak mocno, jak swego czasu film?

Jesienna miłość to historia o dorastaniu, dojrzewaniu oraz o odchodzeniu. Jest to w głównej mierze książka o nastolatkach żyjących pod koniec lat 50. XX w. To, co różni ją od innych tego typu historii to styl, jakim posługuje się Sparks oraz poruszonymi przez niego problemami. Zazwyczaj autorzy (i autorki) „młodzieżówek” opierają swoje opowieści głównie na rozterkach sercowych nastolatków, a autor Jesiennej miłości nadał jej niejaką głębię, która porusza i jednocześnie plasuje ją wśród wartościowszych pod tym względem książek.

Historię tytułowej miłości opowiada nam mężczyzna w średnim wieku, Landon, który wspomnieniami powraca do swoich czasów młodości. Był zbuntowanym nastolatkiem korzystającym z życia i nie przejmował się konsekwencjami swoich poczynań. Po prostu żył chwilą. Wszystko zaczęło się zmieniać od momentu, kiedy musiał wybrać przedmiot na jaki będzie uczęszczać w ostatnim roku nauki. Pod wpływem tzw. „siły wyższej” zacznie w końcu dostrzegać to, co wcześniej ignorował bądź też nie zauważał. A wszystko to przez Jamie, dziewczynę, która zupełnie inaczej niż rówieśnicy odbierała życie, co niestety stawiało ją na marginesie szkolnej społeczności. Jej wewnętrzne ciepło, współczucie oraz cierpliwość otworzą zamknięte do tej pory serce Landona i na zawsze odmieni jego życie. Ich historia mogłaby potoczyć się zupełnie inaczej, gdyby nie mroczny sekret skrywający się za delikatnym uśmiechem Jamie.

Lektura książki nie była dla mnie odkrywcza z tego względu, że dzięki filmowi znałam fabułę Jesiennej miłości oraz wiedziałam, jak skończy się owa opowieść. Oczywiście adaptacja odbiega od treści, ale nie na tyle, aby być zaskocznym. To, co zwróciło moją uwagę w trakcie czytania to styl Sparksa. Przez historię po prostu się płynie, tak naprawdę to trudno mi opisać go w słowach… jest on poniekąd sensualny. W sposób prosty pisze o trudnych rzeczach i dosłownie obdziera czytelnika ze złudzeń „iż będzie lepiej”. Od początku przygotowuje nas, czytelników, na melancholijne zakończenie i świadomie wciąga nas głębiej w fabułę. Po zakończeniu oczekiwałam, że podobnie jak w przypadku filmu W zaleje mnie fala wzruszenia, lecz niestety się ono nie pojawiło. Może gdybym podeszła do książki bez znajomości filmu to inaczej bym ją odebrała, lecz teraz zostaje mi tylko gdybanie. Tak naprawdę trudno mi ocenić Jesienną miłość.

Jeśli mam być szczera to myśli młodego Landona mnie trochę zaskoczyły, szczególnie na początku książki. Postawa jego niezwykle mnie denerwowała, a nie przypominam sobie, aby w filmie był aż tak (momentami) grubiański. Jednak poznając go stopniowo: jego emocje i sytuację z jaką musiał się zmagać zaczęłam zmieniać do niego nastawienie, a nawet mu współczuć. Z kolei Jamie to chodząca tajemnica, która nikogo do siebie nie dopuszcza. Poprzez odmienne podejście do ludzi i świata stała się tematem żartów i drwin. Na jej szczęście większości nie rozumiała, a te które dostrzegała przyjmowała z uśmiechem na twarzy. Wbrew pozorom Landona i Jamie łączy naprawdę wiele, chociażby pojawiające się na ich drodze przeszkody oraz chęć ich przezwyciężania. Stanowią oni dość specyficzny duet, niestety w moim odczuciu nie są oni zapadającymi na długo w pamięć postaciami, lecz z pewnością otwierają oczy na otaczający nas świat.

Sparks wykreował naprawdę wzruszającą i ponadczasową historię, w której zachęca nas do refleksji nad swoim życiem. Obok wątku miłosnego oraz śmierci pojawia się dosyć często słowo „przeznaczenie”. Jamie wychodziła z założenia, że wszystko jest już zapisane i zaplanowane oraz nie ma przed tym ucieczki: musimy je po prostu zaakceptować. Wydaje mi się, że książka ma dwa oblicza: z jednej strony to naiwna opowiastka wyciskająca zły, a z drugiej głęboka historia, momentami (delikatnie) przerysowana. Trudno mi jednoznacznie stwierdzić, co było lepsze: książka czy film, może po ponownym obejrzeniu ekranizacji uda mi się odpowiedzieć na to pytanie. Naprawdę trudno było mi ocenić tę książkę, ostatecznie jest ona dosyć surowa przez wcześniej opisane względy, lecz proponowałabym przeczytać opinie innych czytelników, którzy zanim sięgnęli po film przeczytali książkę.