WALCZAK-CHOJECKA Agnieszka - "Gdy zakwitną poziomki"

Agnieszka Walczak-Chojecka

Gdy zakwitną poziomki

Filia, 2014

s. 395

978-83-7988-233-5

Cena: 36,90 zł

Wyzwania:

+ Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+ 2,5 cm)

+ 52 książki

Ocena: 7/10

~*~

Karolina ma 38 lat i pragnienia, przed którymi nie da się uciec. Chce miłości, namiętności i przede wszystkim dziecka. Filip, też chciałby czegoś od życia, tylko czy ich marzenia są wspólne? I jest jeszcze ten drugi, który zawsze był dla niej tajemnicą, przystojny pół Serb pół Chorwat, czarnooki Milan. Może to właśnie on jest jej przeznaczony? Czy stary dom w malowniczym Cavtacie pomoże Karolinie podjąć właściwe decyzje? I czy na pewno wszystko jest takie, jakim nam się zdaje?

Wśród warszawskich kamienic, w prestiżowym studiu graficznym, w Kazimierzu nad Wisłą i w cudownej, gorącej Chorwacji bohaterka szuka spełnienia, bo jeśli tylko zakwitną poziomki…

~*~

Powiedzcie mi, moi drodzy, co się dzieje ze współczesnymi kobietami, które nie mogą mieć własnych dzieci? Chyba każdy/a z nas ma w swoim otoczeniu parę bezskutecznie starającą się o potomka, a jeśli nie parę to koleżankę/i, przyjaciółkę/i, siostrę/y, kuzynkę/i lub znajomą/e biorące leki, by móc w przyszłości zajść w ciążę. W moim otoczeniu jest pięć takich młodych dziewczyn, które są pod stałą opieką lekarzy specjalistów – to jest przerażające, by tak młode osoby musiały brać leki by „normalnie” funkcjonować. Poza tym jak może się czuć kobieta wiedząc, że jest uszkodzona i by móc w przyszłości cieszyć się własnym dzieckiem, musi brać kontener hormonów? Powiem Wam jak – beznadziejnie. Do tego dochodzi poczucie rozczarowania oraz bardzo niska samoocena. Ale są też takie kobiety, które są w 100% zdrowe, lecz także nie mogą mieć dzieci. Jak z kolei one muszą się czuć? Z pewnością nie lepiej od tych „uszkodzonych”. Książka, którą chcę Wam dzisiaj przybliżyć właśnie porusza ten problem – problem, który dotknął i dotknie wiele milionów kobiet na ziemi. Oto, być może, jedno z lekarstw dla tych kobiet, które chcą, a nie mogą dać komuś wyjątkowego daru, jakim jest życie…

Karolina to kobieta jedna z wielu, która ma plany, nadzieje i marzenia. Ma także kochającego partnera, dom, dobrze płatną pracę, przyjaciół – życie, które dla wielu jest tylko odległym snem. Ale nie dla bohaterki, ponieważ do tego barwnego obrazka brakuje jej jednego, dosyć szczególnego elementu tej układanki – dziecka. Gdy zakwitną poziomki ukazuje przede wszystkim walkę o posiadanie maleństwa. Czy głównej bohaterce uda się spełnić to wyjątkowe marzenie? Tego niestety Wam nie zdradzę, ale powiem Wam, dlaczego warto po nią sięgnąć.

Tak naprawdę …poziomki nie tylko poruszają wcześniej wspomniany temat bezdzietności, ale to on dominuje przez całą fabułę. Bohaterka przeżywa naprawdę dużą huśtawkę nastrojów, ale powiedzmy szczerze, każda z nas na jej miejscu by ją przeżywała. Pod tym względem książka jest bardzo naładowana emocjami, które dosłownie z niej wypływają. Razem z bohaterką można się poczuć jak w wesołym miasteczku, na rollercoasterze – raz suniemy ku górze, by za moment upaść na samo dno. Nastawienie do tej książki może (ale nie musi) popsuć złamany przez autorkę schemat rodziny, [SPOILER] bo przez rodziców, czy też dziadków zostaliśmy nauczeni, że najpierw ślub, a później dzieci, a nie dziecko, a później (ewentualnie) ślub. [KONIEC]. Mnie ta sytuacja aż tak bardzo nie raziła, tym bardziej, że życie to bardzo skomplikowane i zaskakujące zjawisko. Autorka w …poziomkach ukazała także motyw drogi do szczęścia, która jak się okazuje, nie do końca usłana jest różami. Jest to również historia o nie gasnącej nadziei i skomplikowanych relacjach rodzinnych.  

Ostatnim razem, to znaczy w Dziewczynie z Ajutthai, autorka przeniosła czytelników swojej książki do jednego z rajów na ziemi – Tajlandii. Teraz przenosi nas do ciepłej Chorwacji, a konkretnie do Cavtatu. Przed lekturą nie kojarzyłam tego miejsca, nie wiedziałam jak ono wygląda i jak magiczne oraz piękne jest to miasto. Autorce udało się oddać niepowtarzalny klimat tego miasta, lecz niestety trochę zabrakło mi jego opisów. Dopiero zdjęcia znalezione dzięki wyszukiwarce ukazały mi jego czar i urok. Jak to się stało, że tak niewiele potrzeba słów, by stworzyć takie klimatyczne miejsce akcji? Trochę mi brakowało tego „Cavtatu w Cavtacie”, ale to nic w porównaniu z problematyką, jaką autorka poruszyła w …poziomkach.

Jeśli chodzi o bohaterów, to na czele wysuwa się postać Karoliny, z którą chyba większość kobiet spokojnie może się utożsamić. Jest bardzo silną postacią, ponieważ nie poddaje się, gdy życie rzuca pod jej nogi kłody. Jak kotka zwinnie omija każdą przeszkodę, szuka sposobu na spełnienie swoich marzeń. Dzięki jej postawie można uwierzyć dosłownie we wszystko – nawet w rzeczy niemożliwe. Wokół siebie wytworzyła niezwykle pozytywną aurę i poniekąd zaraża tymi fluidami wszystkich dookoła. Z kolei jej partner, Filip, to typowy mężczyzna, który na widok lekarskiego fartucha z chęcią czmychnąłby gdzie pieprz rośnie, ale dla Karoliny… zrobiłby wszystko. Jest jeszcze Milan, artysta-samotnik, jak duch pojawia się i znika w jej życiu, przypomina bohaterce o przeszłości, która nie ma prawa się powtórzyć.

Zdecydowanie jest to bardzo dobra lektura, którą spokojnie można zaliczyć do książek o charakterze terapeutycznym. Moim zdaniem może pomóc nie jednej czytelniczce, która zmaga się z podobnym problemem, przede wszystkim może dać jej wiarę w spełnienie swoich najskrytszych marzeń. Poza tym może przynieść ze sobą także odwagę, pocieszenie, ukojenie i przede wszystkim nadzieję. Przy jej lekturze spędziłam naprawdę miłe chwile, szkoda tylko, że tak mało w Chorwacji.

~*~

Tak strasznie trudno iść dalej bez pożegnania. [1]

Hej, przecież pasji nie można odstawić na półkę jak przeczytaną książkę. [2]

[…] nie powinno się tak łatwo rezygnować z samego siebie. [3]

Nie można się nigdy poddawać, w żadnej sprawie. [4]

~*~

Za możliwość lektury, dziękuję ślicznie autorce :)

___

[1] WALCZAK-CHOJECKA A.: Gdy zakwitną poziomki. Poznań: Filia 2014, s. 18.

[2] Tamże, s. 30.

[3] Tamże, s. 64.

[4] Tamże, s. 189.