HOOVER Colleen - "Hopeless"

Colleen Hoover

Hopeless

(Hopeless)

tł. Piotr Grzegorzewski

Moondrive (Otwarte) 2014

s. 380

978-83-7515-281-4

Cena: 34,90 zł

Wyzwania:

+ Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+ 2,2 cm)

+ 52 książki

+ Z półki

Ocena: 10/10

~*~

Czasem odkrycie prawdy może odebrać nadzieję szybciej niż wiara w kłamstwa.

To właśnie uświadamia sobie siedemnastoletnia Sky, kiedy spotyka Deana Holdera. Chłopak dorównuje jej złą reputacją i wzbudza w niej emocje, jakich wcześniej nie znała. W jego obecności Sky odczuwa strach i fascynację, ożywają wspomnienia, o których wolałaby zapomnieć. Dziewczyna próbuje trzymać się na dystans – wie, że Holder oznacza jedno: kłopoty. On natomiast chce dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Gdy Sky poznaje Deana bliżej, odkrywa, że nie jest on tym, za kogo go uważała, i że zna ją lepiej, niż ona sama siebie. Od tego momentu życie Sky bezpowrotnie się zmienia.

~*~

Twórczość Colleen Hoover na naszym rodzimym rynku wydawniczym pojawiła się (jeśli dobrze pamiętam) około dwóch lat temu – wydawnictwo Otwarte pod szyldem Moondrive wydało jej Hopeless. Od tamtego momentu pozytywne opinie na temat nie tylko tej książki, ale i później wydanych rosną jak przysłowiowe grzyby po deszczu. Wszyscy się nią zachwycają, i często czytelnicy nie potrafią znaleźć odpowiednich słów, by wyrazić to, co czują oraz co ta lektura zrobiła z nimi w sensie emocjonalnym. Oczywiście są też i tacy, których historia ta nie przekonała i nie zachwyciła, lecz jest to garstka osób w porównaniu do tłumu, które pokochały jej styl.

Hoover w Hopeless przedstawia historię Sky, siedemnastolatki, która – co tu ukrywać – odstaje od swoich rówieśników. Jest to spowodowane wieloma rzeczami/sytuacjami, m.in. brakiem telewizora, dostępu do Internetu, telefonu komórkowego oraz prawie zerowym kontaktem z innymi nastolatkami. Do tej pory uczyła ją w domu mama, lecz nie przeszkodziło jej to w nawiązaniu przyjaźni z Six mieszkającej obok jej domu. Można by powiedzieć, że wiedzie spokojne i nudne życie – do czasu, kiedy na jej drodze pojawia się Dean Holder – chłopak, który sprawia, że Sky zaczyna czuć… i jest on kluczem do zamkniętych drzwi skrywających demony z przeszłości…

Oj tak, książka ta od początku mnie kusiła: i muszę się przyznać, że chyba najbardziej swoją przepiękną okładką, od której nie mogę oderwać wzroku. Jeśli chodzi o opis od wydawcy, to jak dla mnie jest trochę „oklepany” oraz „suchy”, i szczerze powiedziawszy nie wiem, czy zdecydowałabym się na jej lekturę tylko patrząc na tą notę. Dzięki Bogu przy wyborze książek kieruję się wieloma rzeczami (w tym głównie trudnym do wyjaśnienia „przeczuciem”), bo gdybym patrzyła tylko na opis, to z pewnością Hopeless jeszcze by trochę czekało na swoją kolej. Zanim jednak zabrałam się za jej lekturę pojawiły się kolejne książki Hoover i… szczerze powiedziawszy nie mogę się doczekać, kiedy poznam je wszystkie! Bo Hopeless, jak było do przewidzenia, pokochałam czystą i platoniczną miłością, i tym samym zajęła ważne miejsce w moim małym sercu.

Opis Hopeless tak naprawdę nie odbiega zbytnio od tych, które zdobią okładki innych książek z gatunku Young Adult/New Adult (YA/NA), lecz w przeciwieństwie do nich ona nic nie obiecuje. Obiecują za to rekomendacje czytelników, ale ja rzadko (prawie wcale) zwracam na nie uwagę, bo każdy z nas ma swój gust, i nie zawsze to, co podoba się jednym musi podobać się drugim. Trzeba po prostu samemu sprawdzić „jak to jest z daną książką”. I to jest chyba najlepsze, bo książki, które nic nie obiecują okazują się być tysiąc razy lepsze i bardziej wartościowe. Co ja będę owijać w bawełnę – historia opisana przez Hoover mnie oczarowała, autorka okazała się mistrzynią w ukrywaniu drugiego dna oraz budowania napięcia. W świetny sposób pokazała emocje bohaterów, razem z nimi, i równie mocno przeżywałam każdy krok zbliżający ich do odkrycia trudnej prawdy.

Hoover porusza w tej książce wiele trudnych tematów i nie mogę się nadziwić, że wszystko jest tak precyzyjnie dopracowane. Nie przegadała tej historii, nie spłaszczyła jej oraz nie pozwoliła, by ciężar poruszonych w niej skomplikowanych aspektów życia nie przygniótł czytelnika do ziemi. Jakie tu tematy się pojawiają? Niestety nie mogę ich tu wszystkich wymienić, ponieważ stałyby się one tzw. spojlerami, i pewnie niedługo po opublikowaniu tej recenzji posypałby się na mnie grad skarg, przekleństw, gróźb etc. Z tych bardziej „bezpieczniejszych” tematów autorka ukazała (oczywiście) bezwarunkową przyjaźń i miłość, pokazała, że prawda prędzej czy później wyjdzie na jaw i kłamstwa przeważnie są formą ochrony najbliższych przed bólem, lecz równie nieskutecznym jak samo wyjawienie prawdy oraz to, co trauma może zrobić z człowiekiem.

Fabuła jest dopracowana, wszystko „chodzi jak w szwajcarskim zegarku”. Ja przynajmniej nie znalazłam nic, co wzbudziłoby moją podejrzliwość. Pozwoliłam, by Sky – główna bohaterka i jednocześnie narratorka Hopeless – pokazała mi swój świat, który na pierwszy rzut oka jest „normalny”. Dopiero później czytelnicy, jak i ona sama, dowiadują się, że otaczająca ją rzeczywistość to dobrze utkany gobelin z kłamstw, mający uchronić ją przed mroczną przeszłością, ale także stworzyć jej nowe, bezpieczne i normalne życie. Ja Hopeless nie przeczytałam, ja ją po prostu połknęłam. Bardzo starałam się delektować jej lekturą, ale nie mogłam. Po prostu nie mogłam, bo czułam się tak, jakbym sama skazywała siebie na tortury. Musiałam, po prostu musiałam wiedzieć co jest dalej! Po skończonej lekturze wciąż nie mogę uwierzyć, że takie okropieństwa dzieją się na świecie. Gdy tylko o tym pomyślę to momentalnie dostaję gęsiej skórki, a włosy stają mi dęba! Trudno w takich momentach przechodzi przez gardło, że „świat jest piękny”.

Nie jest to łatwa historia, ale bardzo pouczająca i budująca. Szkoda, że nie wszystkie ‘prawdziwe’ historie kończą się nadzieją jak Hopeless. Mam wrażenie, że moja opinia to jeden wielki, niezrozumiały bełkot zachwytu, i nic konkretnego na temat tej książki nie napisałam. Musicie mi wybaczyć ten brak słów – ale taka ta historia jest – zabiera człowiekowi głos. Po skończonej lekturze miałam chaos i mentlik w głowie, nie mogłam przez dobrą chwilę uspokoić moich rozszalałych emocji. Zrobiła też niezłe spustoszenie w mojej duszy. I chyba dlatego pokochałam Hoover.

~*~

O wiele łatwiej wieść życie, w którym nie pozostało ani odrobiny prawdziwego życia, niż ośmielić się powiedzieć „pieprzę to” i odejść. [1]

Nie jestem wielką miłośniczką happy Endów, ale jeśli tych dwoje na końcu się nie połączy, to chyba wejdę do czytnika i zamknę ich na zawsze w pieprzonym garażu. [2]

Życia nie można podzielić na rozdziały, tylko co najwyżej na minuty. Wydarzenia z twojego życia są zaklęte w kolejnych minutach. Nie ma tu pustych kartek ani końców rozdziałów. Niezależnie od tego, co się dzieje życie toczy się dalej, czy ci się to podoba, czy nie, i nigdy nie możesz pozwolić sobie na to, żeby się zatrzymać i po prostu złapać oddech. [3]

Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ból, smutek i rozpacz. [4]

Wszystkie niepowodzenia to tak naprawdę sprawdziany, które zmuszają nas do wyboru pomiędzy rezygnacją a podniesieniem się z ziemi, otrzepaniem się z kurzu i stawieniem czoła sytuacji. [5]

~*~

W serii Hopeless ukazały się:

Hopeless // Losing hope // Szukając Kopciuszka

___

[1] Colleen Hoover, Hopeless, Kraków 2014, s. 132.

[2] Tamże, s. 163.

[3] Tamże, s. 247.

[4] Tamże, s. 331.

[5] Tamże, s. 371.