Całka Kamila – "Ciemno"

Kamila Całka

Ciemno

Wydawnictwo RADWAN 2010

s. 185

978-83-89938-68-8

Cena: 24,36 zł

Ocena: 5/10

~*~

Anastazja jest na pozór zwykłą nastolatką, borykającą się z chorobą swojego najlepszego przyjaciela. Kiedy na jej drodze staje tajemniczy Wiktor i składa jej propozycję nie do odrzucenia, życie dziewczyny zostaje wywrócone do góry nogami. Wyrusza z nim w niebezpieczną podróż, by pomóc mu w wykonaniu bardzo ważnego dla niego zadania. Gdy okazuje się, że Wiktor nie jest do końca człowiekiem, Anastazja musi zmierzyć się z szokującą prawdą o sobie i swojej rodzinie. Czy poradzi sobie z tą prawdą? Czy zdoła pomóc Wiktorowi? Czy da szansę uczuciu , jakie zaczyna się między nimi rodzić?

~*~

Ciemno Kamili Całki jest jej debiutem literackim, który trafił do mojej biblioteczki za sprawą wymiany książkowej. Kiedy tytuł ten przywędrował do mnie byłam trochę zawiedziona, głównie za sprawą jego objętości… Jednak miłym zaskoczeniem okazała się imienna dedykacja, którą znalazłam na stronie tytułowej książki. Dopiero wtedy zdałam sobie sprawę z tego, że dziewczyna, z którą dokonałam wymiany jest nie tylko jej autorką, ale i ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu, także moją rówieśniczką. Jak większość książek, które mam w domu musiała ona swoje odleżeć. W końcu postanowiłam sobie, że powinnam wreszcie zabrać się za tytuły, które od lat leżą i się kurzą na moich półkach. Mój wybór padł właśnie m. in. na Ciemno Kamili Całki.

Ciemno to polski paranormal romance, gdzie znajdziemy wiele zagadek do rozwiązania. Książka w dużej mierze skierowana jest do nastolatków: sugerują to nie tylko postacie, a konkretniej ich wiek oraz język. Widać na pierwszy rzut oka, historia została stworzona przez młodą osobę, która bardzo starała się, by wyszło to w miarę zgrabnie. I takie też było. Wiele debiutujących i starszych od Kamili Całki autorów, mogłoby się od niej uczyć. Naprawdę. Nie jest to wprawdzie wybitny debiut, ale na tyle przyzwoity, że w chwili wolnej można się z nim zapoznać.

Fabuła jest przemyślana i wartka, autorka wiele razy próbuje nas zaskoczyć. Szczerze powiedziawszy wychodzi jej to różnie. Natomiast finał historii… Bomba. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, tym zwrotem akcji bardzo u mnie zapulsowała. Jednak większość rzeczy jest niestety do przewidzenia, a nawet i naiwna. W książce pojawiają się pewne niedopowiedzenia, które moim zdaniem jednak powinny być (przynajmniej niektóre) wyjaśnione (np. to, w jaki sposób Anastazja i Wiktor znaleźli tymczasowe schronienie po odnalezieniu talizmanów).

Co mogę napisać o bohaterach? Są wykreowani poprawnie, ale nie zapadają na długo w pamięć. Anastazja i Wiktor, główne postacie książki, czasami zachowują się jak pięciolatki w przedszkolu, choć jedno ma ponad dwadzieścia lat, a drugie niecałe osiemnaście. Miłym zaskoczeniem było to, że autorce udało się doprowadzić do tego, że między głównymi bohaterami iskrzy. Może nie ma jakichś wielkich fajerwerków, ale jeśli ma być to książka dla młodzieży, to w zupełności te iskierki starczą.

Mam kilka uwag odnośnie tej książki. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy to za mała czcionka i interlinia. Przy czytaniu bardzo się męczyłam i czasami miałam wrażenie, że czytam (po raz któryś) swoje prace dyplomowe, a nie zwykłą książkę. Wydawca zastosował chyba jedną z podstawowych czcionek, które raczej nie nadają się do czytania dla przyjemności (Times New Roman???). Nie ułatwiało mi to odbioru przedstawionej przez autorkę historii. Drugim mankamentem Ciemno są błędy, których redakcja nie wyłapała. Trochę wstyd znajdować takie kwiatki w książce:

Wyciągnęła ku niej swoją malutka rączkę. [1]

Ogólnie mówiąc, Ciemno Kamili Całki nie było złą lekturą. Myślę, że tytuł ten bardziej spodoba się młodszym niż starszym czytelnikom. Wbrew pozorom miło spędziłam przy niej czas, szkoda tylko, że redakcja potraktowała swoją pracę po macoszemu. Co mogę więcej o niej napisać? W ostatecznym starciu autorka naprawdę potrafi zaskoczyć. Z chęcią przeczytałabym jej dojrzalszy tekst, by móc porównać i zobaczyć jak jej warsztat literacki się rozwinął.

___

[1] Kamila Całka, Ciemno, Tolkmicko 2010, s. 12.