SUSKA Aleksandra - "Kłębek"

źródło: Zaczytani

Aleksandra Suska

Kłębek

Novae Res, 2013

s. 119

978-83-7722-553-0

Wyzwania:

+ Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (0,9 cm)

+ 52 książki

ocena: 7/10

~*~

„Kłębek” to historia kobiety, która w radykalny sposób odrzuca swoją dotychczasową tożsamość. Odchodzi z miejsca, które do tej pory było jej przypisane. Pakuje najpotrzebniejsze rzeczy i wybiera się w podróż. Zwraca powszechną uwagę przechodniów swoim strojem, zachowaniem, wyglądem. Wsiada w pociąg, nie podejmując decyzji co do celu podróży. Zdaje się na los i jego wyroki.

Wysiada na ostatnim przystanku i odwiedza dworcowy bar, nieco zatrzymany w czasie. Znajduje ogłoszenie, z którego wynika, że ktoś chce wynająć dom za miastem. Udaje się we wskazane miejsce, które odtąd staje się jej nowym światem. Poznaje okoliczne miasteczko i jego atmosferę.

Z narastającym niepokojem odnajduje w domu liczne portrety kobiety, która wygląda niemal tak samo jak ona?

~*~ 

Czy można uciec od przeszłości i przyszłości? Czy można od tak, z miejsca porzucić swoje dziedzictwo i tożsamość? Większość z nas nie wyobraża sobie być kimś innym, niż w tym momencie jest. Jednakże czasami pojawiają się takie myśli „chciałabym/chciałbym być kimś innym” lecz nic w tym kierunku się nie robi. Żyjemy dalej, nie przejmując się zbytnio tym, co za nami, ale z większą uwagą czekamy na to, co niesie ze sobą przyszłość.

Kłębek Aleksandry Suski przedstawia nam historię pewnej kobiety, która postanawia skreślić swoje dotychczasowe życie, stając się Anną, oraz losy obcej dla jej rodziny, do której przez przypadek zaprowadził ją los.

Pierwsze nasuwające się pytanie, to dlaczego opuściła swoje miejsce? Dlaczego zmieniła swoją tożsamość i wyruszyła w świat? Niestety tego autorka nie zdradza czytelnikowi, tak jakby ten element nie był istotny w przesłaniu całego tekstu. I w pewnym sensie nie jest, a to od momentu znalezienia przedawnionego ogłoszenia o wynajmie domu w gazecie, otrzymanej w przydworcowym bufecie. Bohaterka udaje się w tamto miejsce sądząc, że to będzie początek jej nowego życia. I rzeczywiście tak się początkowo staje. Omyłkowo przeistacza się w Zofię i stopniowo odkrywa tajemnice nie tylko ukryte we wnętrzu domu, ale również i rodziny, do której należało to mieszkanie. Kłamstwa, miłość, fascynacje, tragedie przeplatają się w zapisanej przeszłości domu. Każdy dźwięk, przedmiot, ściany szepcą tajemnice, które powinny zostać w rodzinie. Cała ta sytuacja sprawia, że Anna-Zofia staje się intruzem w intymnym świecie - w sztuce teatralnej, bez głównych bohaterów, którzy dawno już zeszli ze sceny. A ona ogląda tylko stare plakaty i postery ze sztuki, starając się w ten sposób z pamięci odtwarzać tę sztukę od nowa – na której nie była i nigdy nie będzie. Na podstawie materiałów i wszystkiego, co pozostało próbuje wcielić się w swoją, nową rolę i tym samym ciągnąć zakończone przedstawienie. Jednak kłamstwa zaczynają blednąć i tracić na swojej wiarygodności. Można powiedzieć, że losy tejże rodziny, zamiast przedstawienia przeistaczają się w nauczkę na przyszłość dla Anny-Zofii i w pewnym momencie odkrywa bezsens swojej decyzji o ucieczce od przeszłości. A w tym postanowieniu jeszcze mocniej utwierdza ją bezpośrednia konfrontacja z prawdziwą Zofią i jej matką.

Kłębek wbrew pozorom nie jest lekturą lekką. Jak na objętość książki – 119 stron, czyta się ją dość długo. Jednakże język jest bardzo plastyczny, dzięki któremu czytelnik nie ma problemu z wizualizacją tego, co aktualnie dzieje się w opowieści. Na pewno to historia z przesłaniem, a mianowicie, że od przeszłości się nie ucieknie. Możesz się jej wyrzec, ale i tak do niej powrócisz. Bo ona stanowi część całego twojego życia. Dzięki niej jesteś kimś, a nie nikim.

Ciekawa lektura, choć niekiedy nudnawa. Akcji niewiele, jednakże cała historia zapada w pamięć.

~*~

Cóż, droga do nieba nie może być zbyt łatwa. Inaczej niebiosa byłyby przepełnione. Taka naturalna selekcja. [1]

Człowiek potrafi być znawcą tylko w tej dziedzinie, która nie dotyka jego doświadczeń bezpośrednio. Tylko co to za znawca, który nie wie, czym tak naprawdę się zajmuje? Paradoks, nie sądzicie państwo? [2]

Wiedziała, że zabierając stąd cokolwiek, nawet najmniejszy drobiazg, stanie się niewolnikiem swojej przeszłości. [3]

Żyła przeszłością jak większość ludzi w podeszłym wieku, a także życiem innych ludzi. [4]

~*~

Za możliwość przeczytania, dziękuję ślicznie wydawnictwu Novae Res!

___

[1] SUSKA A.: Klębek. Gdynia: Novae Res 2013, s. 68.

[2] Op. Cit., s. 15.

[3] Op. Cit., s. 5.

[4] Op. Cit., s. 29.