TRZECIAK Marta A. -"Bliżej dalej"

Marta A. Trzeciak

Bliżej dalej

Novae Res 2014

s. 356

978-83-7942-200-5

Cena: 34,00 zł

Wyzwania:

+ Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+ 2,5 cm)

+ 52 książki

Ocena: 6/10

~*~

Tajemnicza śmierć ojca łączy trzy przyrodnie siostry, które nie widziały się ze sobą od wielu lat. Tworzą wybuchową mieszankę – Rita jest rozpitą perkusistką, Matylda weganką udzielającą się społecznie, a Stella cierpi na chroniczną bezsenność. Siostry spotykają się w wielkim, niezwykłym domu swojej ciotki – pełnym wspomnień z dzieciństwa i niewypowiedzianych sekretów. Okazuje się, że czeka je zadanie, które wymaga współpracy i odnalezienia tajemnej siły, które wszystkie trzy posiadają. Wyruszają w podróż, by odkryć tajemnice swojej przeszłości oraz przyszłości. Siostry zrozumieją, że łączy je coś więcej, niż tylko więzy krwi, a życie ich wszystkich zawiśnie na włosku, jeśli nie zaczną ufać swojej pradawnej intuicji.

~*~

Bliżej dalej jest bardzo nietypową historią o życiu i rodzinie, a konkretniej o łączących ją więzach rodzinnych. Stella, Rita i Matylda są bardzo różniącymi się od siebie siostrami: Stella niespokojny duch, Rita  szalona rockmana i Matylda oziębła samotnica. Ich drogi przecinają się najsmutniejszej chwili w ich życiu. Chwili, która zmieni nie tylko trzy siostry, ale także otaczających ją ludzi…

Cała książka jest jak sen, można powiedzieć, że przy niej czytelnik śni na jawie. Zatapia się w nieprawdopodobnej fabule, stopniowo, aż dojdzie w pewnym momencie do wniosku, że to, co przed chwilą było snem, okazuje się być karykaturą. Niektóre wydarzenia stają się zbytnio przerysowane, zabawne, dowcipne, absurdalne i… niewiarygodne. Większość z nich nie miałaby prawa zaistnieć w świecie realnym – tylko w literackim mogą mieć miejsce, mogą się przyśnić. A jednak byłam ich świadkiem! Widziałam to, co widzieli bohaterowie, czułam to samo co oni i słyszałam słowa, których może i nie powinnam usłyszeć. Jest to absurdalna, abstrakcyjna, nierealna historia, od której bije jakieś wewnętrzne światło i przyciąga czytelnika jak ćmę nocą do lampy. Wyróżnia ją przede wszystkim nietypowa fabuła, trzeba tutaj zaznaczyć, że książka nie jest dla wszystkich. Nie każdemu może przypaść do gustu, niektórzy mogą uznać tą historię za zagmatwaną, niezrozumiałą, szaloną, a nawet głupią czy też porąbaną (jak oceniła ją moja bratowa). Ja uważam, że jest to z pewnością nietypowa, szalona i ciekawa książka. Na pewno trzeba podejść do niej na luzie, przygotować się na niespodzianki jakie naszykowała autorka. Bliżej dalej zawiera też w sobie szczyptę magii, niekiedy tak samo dziwnej, jak i fascynującej, oraz wiele niedopowiedzeń, które mogą albo zaintrygować czytelnika, albo go zniechęcić do lektury.

Autorka wykreowała bardzo różnorodnych bohaterów, można podzielić ich na tych bardziej i mniej magicznych, jednak każdy z nich jest niezwykle prawdziwy, przepełnieni wadami oraz zaletami. Są to w głównej mierze postacie poszukujące szczęścia – przede wszystkim własnego, zagubionego w szerokim świecie „ja”. To także tacy bohaterowie, przy których będziecie się i śmiać i płakać. Nie jeden raz was zszokują i sprawią, że zaniemówicie. Moją sympatię zdobyła Rita, była z nich najlepszą, najbardziej pozytywną i jednocześnie tragiczną postacią. Stella również, ale nie tak bardzo jak jej szalona siostra. Polubiłam ją, za wszystko, za charyzmę, inteligencję i niewyparzony język. W sumie jak tak teraz myślę jest taką postacią, za jaką sama chciałabym uchodzić – przede wszystkim być wolną i móc decydować sama o sobie. Kolejnym bohaterem, którego chcę wyróżnić jest Cornelius, kolejna tragiczna postać Bliżej dalej. I to on jako pierwszy odnalazł siebie i odważył się zmienić swoje życie. Szczerze powiedziawszy okazał się takim typem mężczyzny, za którego spokojnie mogłabym wyjść za mąż! Razem z jedną z sióstr stworzył niezwykle wybuchową, dowcipną i sympatyczną „parę”, czyli taką, na którą przyjemnie się i patrzy i słucha  – ostrzegam, to nie jest typowy cukierkowy związek!

Prawdę powiedziawszy Bliżej dalej tworzą przede wszystkim ludzie, stosunki pomiędzy nimi oraz ich emocje. Przewija się przez nią wiele charakterów, uczuć i postaw, można wybierać i przebierać w nich do woli! Autorka dobitnie pokazała różne stany oraz emocje targające ludzkimi duszami. Lektura jej nie jest uciążliwa, czyta się szybko i bez żadnych problemów, ale jak wspomniałam wcześniej, trzeba się nastawić na coś, co nie jest do końca normalne.

Uważam, że była to dobra lektura, spędziłam przy niej kilka niezapomnianych chwil. Niestety momentami okazała się być przewidywalna, naiwna, trochę za dużo było szczęśliwych zbiegów okoliczności, ale jednego nie można jej odmówić – specyficznego klimatu.

~*~

Historie się kończą, opowieść trwa wiecznie. [1]

Jak czegoś nie możesz zmienić, po prostu to pokochaj. [2]

Każde z nas ma swoją drogę, która niejednokrotnie prowadzi w przepaść. Ale czy próba uniknięcia upadku zawsze nas przed nim uchroni? [3]

Pochylali się z ciekawości nad dwoma winniczkami, których drogi lada moment miały się skrzyżować, ciekawi, co zrobią, gdy już do tego dojdzie. Ślimaki zawsze wydawały się być zaskoczone spotkaniem – jakby dowiadywały się o obecności tego drugiego dopiero, gdy go dotknęły.

- Tak właśnie jest w życiu, gwiazdeczko […] widzimy tych, którzy nas otaczają, ale tak, jakbyśmy ich nie dostrzegali. Dopóki ich nie dotkniemy. [4]

Pewnych rzeczy nie wolno nam naprawiać, dopóki nie przyjdzie na to odpowiedni czas. [5]

~*~

Za możliwość lektury, dziękuję ślicznie wydawnictwu Novae Res

___

[1] TRZECIAK M.A.: Bliżej dalej. Gdynia: Novae Res 2014, s. 15.

[2] Tamże, s. 17.

[3] Tamże, s. 43-44.

[4] Tamże, s. 67.

[5] Tamże, s. 97.